‘Even buurten’
De straat uit, linksaf de hoek om en ze staat al praktisch voor onze deur. Ellie van den Berg, 41 jaar en vrijwilligster van het eerste uur maakt dit ‘loopje’ tweemaal in de week en wel op maandag en dinsdagochtend.
We schrijven (alweer) oktober 2015 als Ellie het team van de dagbesteding komt versterken. De ouderenzorg is dan nog onbekend terrein voor haar. Na de middelbare school behaalt ze in Leiden haar diploma LKC (leidster kindercentra, red) en is dan ruim dertien jaar werkzaam in de kinderopvang. Tot zo’n vijf jaar geleden. Een lastige gezondheid zet haar tijdelijk noodgedwongen op stil. Wanneer terugkeer op haar oude werkplek er niet in zit, besluit ze de kinderopvang te verlaten. Stilzitten doet ze echter niet. In de periode die volgt zet ze zich, onder andere, in voor de school van haar twee dochters en doet ze sinds anderhalf jaar ook vrijwilligerswerk op het LUMC. Daar begeeft ze zich weer een beetje op het ‘oude nest’, namelijk de kinderopvang van het ziekenhuis. ‘Hier vangen we de kinderen van bezoekers op zolang zij voor hun afspraak bij de specialist zijn.’
Ellie is geboren en getogen te Valkenburg en deelt nu alweer zo’n 17 jaar dezelfde straat met Welgelegen. De basisschool doorloopt ze wel buiten de dorpsgrenzen, namelijk op de toenmalige Jozefschool in Katwijk-binnen. (Nu beter bekend als – de Horizon.) Haar twee dochters gaan wel – op het dorp – naar school, al zal ook dit niet lang meer duren. ‘Mijn oudste dochter Nicky van dertien zit al op het voortgezet onderwijs. Mijn jongste van elf, Sanne, gaat komend schooljaar naar het laatste jaar. Dat is wel een vreemd idee hoor.’ Sanne is inmiddels ook een bekend gezicht op de dagbesteding. ‘Sinds kort eet ze, op de dagen dat ik hier ben, tussen de middag haar boterham op de Herberg. Gezelliger. En ze vindt het hartstikke leuk. De gasten evenzo. Ze vragen zelfs naar haar als ze er niet is.’
De Herberg. Bij de Herberg komt ze terecht via een artikel in de krant waarop ze besluit te reageren. ‘Ik wilde heel graag weer aan de slag.’ Ze bezoekt de druk bezochte informatieavond voor vrijwilligers en geeft zich op. Niet veel later mag ze aan de slag op de dagbesteding. De dagbesteding van de Herberg staat dan nog in de kinderschoenen. ‘Ik begon met een ochtend. De groep was nog een stuk kleiner en er was alleen dagbesteding op maandag en donderdag.’ In die periode heeft ze veel één op één contact met een dame die graag wandelt. Samen maken ze heel wat ommetjes. ‘Het is mooi de dankbaarheid te voelen, het praatje dat je hebt, de blijdschap als ze je zien. Maar ook als het minder gaat vertellen ze je dat.’
Het enige dat je dan kunt doen is luisteren en zeggen dat ze erover mogen praten, al is het zeven keer op een dag. “
– Ellie van den Berg –
‘Ik werk veelal met dezelfde collega-vrijwilligers. Samen met de vaste begeleiding vorm je een team. Je overlegt met elkaar en draagt over waar nodig.’ Een vaste taak heeft ze niet. ‘Hoe het loopt ligt mede aan de gasten zelf. Waar hebben zij behoefte aan die ochtend. We drinken sowieso altijd eerst rustig koffie met elkaar. En dan loopt het vaak als vanzelf. Sommige gasten lezen graag een krantje, een ander maakt een puzzel of gaat liever naar buiten of, wanneer iemand aangeeft geen goede dag te hebben, praat je samen wat. Bijvoorbeeld wanneer gasten ons ontvallen. Dat is best moeilijk. Ook voor de groep. Het enige dat je dan kunt doen is luisteren en zeggen dat ze erover mogen praten, al is het zeven keer op een dag.’
Herberg Welgelegen is daarmee trots op vrijwilligers als Ellie. Trots op hun inzet, enthousiasme en het respect waarmee zij met onze gasten omgaan. Zonder deze mensen zouden wij onze droom; zorg met Tijd, Liefde en Aandacht, niet kunnen verwezenlijken. In deze rubriek geven we ze daarom graag een welverdiend podium.
‘Maar er wordt óók veel gelachen hoor, vult Ellie nog aan. Er is vooral veel – vrolijkheid-‘
Ambities op persoonlijk vlak staan er de komende tijd niet op de agenda. ‘Nou ja, ik wil na de vakantie naar de sportschool. Wil (met een lach.)
Maar eerst op vakantie. Naar België. Mét de caravan.