Nog zo’n drijvende kracht achter de Herberg; dé vrijwilliger! Zonder hen, geen dagbesteding zoals wij die als Welgelegen graag willen bieden. Hoogste tijd dus voor een plek binnen de rubriek Stamgasten! We bijten de spits af met: Teun Zwaan!
Teun werd geboren in 1951 te Rijnsburg, bracht er zijn jeugd door en is er nog altijd woonachtig. Zoals velen in die tijd, groeide hij op in een groot gezin; 2 broers en 6 zussen. Zijn vader ‘zat’ in de bloemen. “Dat is vroeg opstaan en heel laat eindigen, elke dag.” Vertelt hij mij. “Vanaf de 4e klas hielp ik al op het land en dan leer je wel werken. Maar, ik heb het altijd goed gehad thuis. Ik ben nooit iets tekort gekomen. Zo was er bijvoorbeeld bij elke warme maaltijd wel een stukje vlees en dat zag je niet overal in die tijd. En als er al wat minder was, dan draaide mijn moeder gewoon een kleinere bal.”
Ambitie voor het koks-vak
Zelf wilde Teun geen tuinder worden. Hij had zijn zinnen gezet op het koks-vak. “Mijn zus werkte als au-pair bij een chef-kok en zodoende wilde ik dat ook; kok worden! Op de lagere school zeiden ze dat ik dan eerst maar bakker moest worden, en dus kwam ik op de LTS terecht waar ik de brood en banketbakkers opleiding volgden.” 15 lentes jong en met zijn diploma op zak ging hij aan het werk in de banket. “Totdat ik voor 16 maanden in militaire dienst moest, ik wast toen 19 jaar.”
Eenmaal uit dienst neemt zijn carrière een hele andere wending. Teun vertelt er gedreven over en neemt me uitvoerig mee langs alle wegen van zijn werkzame jaren.
Een –verkort – resumé;
Na zijn diensttijd ging hij aan de slag als assistent-bedrijfsleider bij Dirk van den Broek (voorheen Digros). Later kwam hij o.a. te werken als kok bij het Zeehos in Katwijk aan Zee, werd hij chef de party bij het AZL Leiden, volgde het Hofland huis in Voorschoten én deed hij een opleiding tot leidinggevend kok. En voordat hij zijn laatste werkplek Rijn en Vliet aandeed was hij ook nog werkzaam bij Solomio, dat later geïntegreerd werd in het LUMC.
“Ik werkte veelal drie tot vier jaar bij eenzelfde werkgever en vervolgde dan mijn weg. Een bewuste keuze. Zo wordt je bagage goed gevuld, leer je interessante dingen en word je uiteindelijk ‘rijker’. Mede om die rede volgde ik ook menige cursus. Ik wilde me ontplooien; een goed product afleveren, met kennis van waarden en met zorg.
Als je voor mensen zorgt, dan moet je voor ze zorgen alsof het je eigen ouders zijn”
– Teun Zwaan –
In 1995 raakte Teun betrokken bij een auto-ongeluk. Het werk in de keuken lukte niet meer en zo werd hij hoofd facilitaire dienst bij Rijn en vliet. Helaas ging het vanaf dat punt toch slechter. “Ik kwam uiteindelijk bij de bedrijfsarts terecht en kreeg te horen dat ik niet meer kon werken. Ik werd afgekeurd.”
Hij is daarna lang thuis geweest en dat viel niet mee. Totdat hij in aanraking kwam met een neuroloog. Dé neuroloog beklemtoont hij zelfs. Deze neuroloog wist namelijk een behandelmethode waarmee hij geholpen kon worden. Teun ging de ‘uitdaging’ aan middels een revalidatietraject en dat gaf hem zijn mobiliteit weer terug. Hij kon weer wat gaan doen! Hij ging aan de slag als ouderling en later volgde dan de Herberg.
Herberg Welgelegen
“Ik las in de krant over de Herberg, ben daarop naar de informatieavond voor vrijwilligers gegaan en een gesprek met Martin, (bedrijfsleider, red.) volgde.” En zo is Teun nu elke maandagochtend op de Herberg te vinden en draagt hij zorg voor de (warme) lunch die hij, samen met de gasten van de dagbesteding, bereidt. En dit bevalt hem erg goed. En, .. wat een mooie match! besluit ik.
Mag ik je vragen naar je levensmotto? Vraag ik Teun.
“Als je voor mensen zorgt, dan moet je voor ze zorgen alsof het je eigen ouders zijn.
Én vult hij aan; ik onderschrijf de gedachten van Cees van der Meij (eigenaar, red.) ten zeerste.
Als ik daar dan een verlengstukje van kan zijn is dat alleen maar heel erg mooi!”
Christine van der Meij